MOR KÂKÜLLÜ DUA

Daktiloya kazınmış anılar

Soluma hep ağır

Kurumuş eteğimizdeki taşlar

Bulutum yükleme sağır

Karartıp içini mor kâküllü duanın

Yorgansız uyuduğumuz gece

Öylece yarım kalmış gönül evi

Hayın özlemden, öylece harap

İnliyor gök üstümüzde

İnliyor aşka inat

Sonra çiziyorsun beni

Ama değmiyor elin

Uyanıyoruz yediyi gözlerin geçe

Toprak kokuyor gecenin bağrı

Umudun şafağı çiçeklere gebe

Ve selameti olan sabahlarda

Elinden su içmek gibidir

şimdilerde şiir yazmak

Çünkü hâlâ loştur kokusu harın

Ağarsa da cüssesi mavi rüyamın

Dünya yarım kalacak karşımızda

Bense senin tamamın.