TUTSAK TÜRKÜ

Manasız sokaklarda 

Bir şiir yaprağı önümde 

Düş gördüren hiçliğiyle 

Birleşmiş zamanın dizlerinde 

Aykırı, aidiyetsiz duygulardan kaçak 

Bir umut, sormadan gelmiş çok ücralardan

Kaçmaktan rüsva

Öyle uzak, sonsuz bir nefes gördüğüm

Biraz hoyrat gözleri, elleri vaşak

Bir cellat bu 

Hiç sualsiz vurulmuşum

Müstakbel anılarım onunla yazılmış 

Ve ben o gün türkü sesleri gelen saçlarında asılmışım 

Bağırmışım günlerce arkasından 

Tutunmuşum sevgi tapınağı gibi omuzlarına 

Hep göğsümde uyuttuğum sözlerle 

Neyse, her neyse 

Geç oldu kalkayım uzandığım ömründen

Yeri yurdu ben değilmişim nasılsa 

Bir uğramışım geçerken 

Olmayan nağmelerin tutmadan beni gideyim 

Damarlarımda sallanan uçurtmalar düşmeden 

Göğüs kafesimden avuçlayıp çıkarttığım havayı 

Bir mart sabahı öpmeden 

Ama sen yine de yak beni 

Küllerimiz aynı olsun 

İste beni ama al ilaçlardan 

Gir derinime ama gömme 

Beraat yaz içindeki körle 

Kuşat cihanın dört yanını 

Savur ve çek şimdi 

Çünkü papatyalar alevlenirken 

Bilirsin ben ölmemeliyim

..