HARMAN YERİ YANGINI

Yazmam gereken her şeyi yazmışım gibi
Söylenecek söz kalmamış sanki
Dilime bir sendir tutturmuşum
Uçuk saatler kurmuşum satırlarıma
Sabahlarıma orman dikmişim kağıtlardan
Bak ağaçlar geçiyor her yanımızdan
Kesiliyorlar bak.
Sesimiz çıkmıyor bağır çağır
Ağır geliyor nefes denen şey
Kulaklarımız sağır ağlamaya
Sesler sağır.
Bir elim var tutmaya hevesinden
Nefesinden ulamaya hayatımı
Sabahımı erken görsün gözlerim
Ve ellerim sevdiğim tutsun yanağını.
Devrik cümlelere kalkıştım affet
Sabrettim elbet adını duymak için
Adımı duymak için kulaklarımı açtım
Aştım ne kadar dağ, taş, bayır varsa
Belki de öyle sandım ayaklarımdaki ağrıyla.
Bak kuşlar uçuyor yüreğimde
Dillerinde senin adın
Bir çobanın dudağında ıslığın
Bir nefes belki benden çaldığın
Sandığın kadar güçlü değiliz belki
Yollar bilmediğimiz kadar uzun
Gök bildiğimiz kadar ulaşılmaz değil.
Gözlerimde yürü yar
Bu harman yeri yangınıdır
Ateşler yanıyor göğsümün tam orta yerinde
Sözler bitiyor, kelimeler yorgun
Sanki tüm yolu yürüdüm de, bir sende durdum.