KELİMELER

Aklımda delice kelimeler

“Özlemek “ yazıyorum

Beyaz bir sayfanın kenarına

Kalbimi bir hüzün kaplamaya başlıyor

Kelimeler değişiyor sonra

“Teselli “ geliyor  konuyor

Beynimin

Senli bütün yerlerine

“Gel “ yazıyorum  sonra gel

Yollara küsüyor gözlerim

Yüzüme bakmaz oluyor

Çaresizce bekliyor seni

Yoldan “bekleme”

Elinde bavuluyla gözüküyor

Tozlu bir köşe başında

Gözler yorgun

Gözler halsiz

Gözler sensiz

Dertli dönüyor bir şekilde

Dayanamıyorum

“Seni seviyorum” yazıyorum

Her seferinde

O zaman da

Gök yüzünden “vazgeç” yağmurları

Yağıyor üzerime

Bir çare kalıyorum

Ellerim üşümüş

Yüzüm bakarken

Senli vazgeç kelimelerine

Bağırıyorum

Ölüm diye

Yazıyorum “Ölüm” kelimesini defterime

Ama oda gelmiyor

Sen gibi

Kelimeler büyüyor

Kelimeler acıtıyor

Bütün senli cümleleri yıkıyor

Kirletiyor yazdığım bütün beyaz sayfaları

Alay ediyor benle

Sen gibi kelimeler

  “Çok konuşana değil çok yazana bak   o zaman  anlarsın  Kimin daha çok sevdiğini.”