BAHARLA GELEN

Sonbaharda doğmuşum
Ağaçların yapraklarını döktüğü
Yaprakların savruk bir hüzünle öldüğü
Bahara inancın kalmadığı bir zamana sıkışıp kalmışım.
Alışmışım baharı olmayışına dünyanın
Göğsümün orta yerinde çoktan söndü yangın.
Doğduğumdan beri cemreleri beklerdim
Dünyanın yeşermesini, şeftalilerin çiçeklenmesini
Baharın gelişini beklerdim çocuk aklımla.
Nasıl olduysa sen çıkageldin birden
Bahar yüzünü gösterdi yüzünde
İlk cemre göğsüme düştü
İnancımı yitirmeden hemen önce
Sonra kelimeler ısındı
Çiçekler bir bir çatlattı kurumuş yerleri
Şeftali çiçekleri anlatırdı baharla gelenleri
Gözlerini açtığından beri ilkbaharı kutluyorsun
İlk baharımı getiriyorsun bana
Hazırlan, son cemre düşmedi daha
Şeftali çiçekleri seni bekliyor
Beni sen inandır bahara.