Geçmişin Hüzünlü Defterleri: What Remains Of Edith Finch

Gençlik çağındayken aklınıza bir anda "acaba benden önce ailemin hayatında neler oldu?" sorusu takılmış mıydı? Ya da bir anda "akrabalarımın nasıl bir yaşantısı vardı ki şimdi bu haldeler" düşüncesiyle dalıp gitmiş miydiniz? Cevabınız her ne olursa olsun What Remains Of Edith Finch'i oynadığınız zaman bunları düşünmeye gerçek anlamıyla başlayacaksınız. İsterseniz, oyun hakkında birtakım detayları verelim. What Remains Of Edith Finch' "yürüme simülasyonu" kategorisinde yer almaktadır. "Peki, nedir bu yürüme simülasyonu?" diyecek olursanız en genel tabiriyle hikâye anlatıcılığının oyunlaştırılmış versiyonu diyebiliriz. Yani oyunda kafa açan görevler, kaçmanız gereken bir sürü düşman, öldürmeniz gereken varlıklar yok. Oyun içinde yönlendirdiğiniz bir karakteriniz ve onun hikâyeleri var. Sadece yürüyüp etrafınızdaki nesnelerle etkileşime geçerek hikâyenin parçalarını birleştirip bütününe varmaya çalışıyorsunuz. Kimi oyunlar içerisinde çözülmesi gereken bulmacalar barındırırken kimi 
oyunlar da - tıpkı şimdi bahsettiğimiz oyun gibi-hikâye odaklı olabiliyor. Bu durum da oyunun oynanışının kısa sürmesine (yaklaşık 2 ila 3 saat arası) neden oluyor. Varsın, sürsün. Kimse 180 saatlik bir film izlemek istemez zaten değil mi? Temel düzeyde oyunu tanıttığımıza göre biraz içine girelim oyunun. 
 Oyun, Edith Finch adlı genç bir kızın yıllar önce annesiyle terk ettikleri eve geri dönmesiyle başlıyor aslında. Elimizde bizim yazmış olduğumuz bir adet günlük ile neyi açtığını bilmediğimiz bir tane anahtar ile başlıyoruz yolculuğumuza.

Yürüdükçe Edith'in zihninde anılar canlanıyor olacak ki hikâyeleri sesli bir şekilde anlatmaya başlıyor. Ancak bu anlatıcılığı tamamen kendisi yapmıyor, her ferdin odasına ulaştığımızda orada yaşamış olan insanların gözünden onların hikâyesini dinliyoruz ve hatta yaşıyoruz. Oyundaki amacımız da aslına bakılırsa bu. Ev halkının çoğunun ölmüş olduğu bu evde, her ferdin odalarına, odalarından da anılara ulaşmak. Ulaşılan bu anıları da günlüğümüzde bulunan soyağacı çizimine kaydediyoruz.

 Tabii, oyunun aktardığı tek bir gerçek var aslına bakacak olursak: Ölüm. Her bir hikâyenin sonu ölüme ulaşıyor. Yalnız belirtmem gereken bir nokta var, What Remains Of Edith Finch bize ölümü tüm çıplaklığı ile göstermiyor. Aksine masallarda ya da hikâyelerde olduğu gibi benzetmelerle üstü kapalı şekilde gösteriyor. Mesela göğe yükselmek ya da yağmura dönüşmek gibi metaforlar kullanılıyor. 
Oyunda ilerledikçe duygularınız birbirine karışacak ve en sonunda tüm duygular tıpkı oyundaki tüm hikâyenin tek eksende toplanması gibi tek bir histe birleşecek: Burukluk. 

Ufak bir not: Aslına bakarsanız sizlere oyunun başlangıcını kısmen ve yarım anlattım. Bunu neden yaptığımı oyunu oynadığınızda ya da izlediğinizde daha net anlayacaksınız.