GİTMEK

Bazen kaçıp gitmek geliyor içimden;

Bilmediğim semtlere, görmediğim limanlara..

Yaşlı gözlerle kinli bakışlarla.

Umursayacak neyimiz kaldı ardımızda,

Duygudan yoksun..

Belki de yoksun. 

Belki dalgasız bir deniz misali 

Yalnızlığa mahkum.

Doğmayacak bir güneş misali gecelerim..

Evet gidiyorum!

Hem de ardıma bakmaksızın,

Yol bize göründü artık gidiyorum...

Kimseye kanmaksızın.

Yağmurda ıslanmak nedir,

Bilir misiniz?

Hem de denize dalarcasına...

Halbuki bir kıvılcım yeterdi;

Beni avutmaya ..

Susatmaya.

Evet gidiyorum!

Sözlere kanmaksızın.

Ardımda yok ki kimsem..!

Hani derler ya; belki özlesem.

Bir uğultuydu sadece,

Ardımdan gelen.

Sırtını alıp giden, vagon sesleri...

Zifiri karanlığın merkezindeyim..

Ve sadece duygularımın izindeyim.

Ne kimseyi tanıdım, ne de gördüm...

Evet sanırım ben de yoruldum.

Necla UĞURLU