BAVULUMUZDAN ÇIKANLAR

Önceki yazımda üç kuşak süregelen aktarımdan ve Kurbanların kurbanları olduğumuzdan söz etmiştim. Ailemizin öyküsü, ebeveynlerinden aldıkları veya alamadıkları bizlerin öyküsünün temasını oluşturdu. Belki de varış noktasını. Annenizin, ebeveynlerinden sevgiyi doğru bir şekilde alamayışı sizlere veremeyeceği bir sevgiyi meydana getiriyor bu durumu yenmek zaman zaman mümkün olsa da erken çocukluk döneminde bakım veren ile kurulan temel güven duygusunu oluşturan bağlanma biçimi, yaşamın sonraki yıllarını olumlu-olumsuz yönde etkileyerek, sonraki nesillere aktarıldığını gösteren çalışmalar bulunmaktadır.

Kuşaklararası  geçiş olarak adlandırılan bu süreç, çekirdek ailede eşlerin evlilik ilişkisindeki fonksiyonların yetersizliği ya da aşırılığı nedeniyle artan gerilim ve sorunların, diğer kuşaklara aktarılmasıdır. Her kuşağın diğer kuşağa ebeveynden çocuğa bir üreme basamağından diğerine ve sürecin tamamında duygusal tepkilerin doğasını ve yoğunluğunu aktardığı sürekli devam eden doğal bir süreçtir. Bu durumun yakın ilişkilere de yansıması kaçınılmaz.

Romantik ilişkilerde bizler her ne kadar farkında olamasak da herkesin beraberinde getirdiği şeyler vardır. Ve bunlar günü gelince bavuldan çıkarlar, saklı kalamazlar. Kişinin geçmişiyle beraberinde getirdiği olumsuz düşünme biçimlerine örnekler:

*Eşin bile olsa aldatır, kimseye güvenme.

*Ben çok seversem belki o da beni sever.

*Nasıl olsa her şey gibi bu ilişki de bitecek.

*Onu seviyorum ama hissettiremiyorum.

*Hassas biriyim, kafama takıyorum ne yapayım?

*Attığı her adımdan haberim olmalı.

*Beni bir anne-baba gibi sevmeli.

EBEVEYNLERİMİZDEN TAHSİL EDEMEĞİMİZ ŞEYLER VAR !

Partnerimiz çocuklukta karşılanamayan ilişkilerimizi transfer edeceğimiz yeni bir adres mi?  Birçoğumuzun ebeveylerinden yeterince alamadıkları var. Bu alacaklar; duygusal, ilgisel, finansal aklınıza gelebilecek her alanda olabilir ve bunların derinlikleri, bıraktıkları boşluklar da farklıdır. Sevme, sevilme, bağlanma ihtiyaçlarımız anne babalarımız tarafından yeterince (veya bizi tatmin edemeyecek düzeyde) karşılanmadığında ihtiyaç transferi yaparız. İlişkideki partnerimizden anne-babalık bekleriz. Oysa her ilişkinin dinamiği farklıdır. Köken ailemiz bizim kaderimizdir. Ancak yeni kuracağımız aile- romantik ilişkiler ne köken ailenin aynısı ne de karşıtıdır. Bu ucu açık bir paradokstur. Hem ilişki örüntülerimiz onlara benzer hem de gelecek kendi cebimizdedir. Başımıza gelen olaylardan, yaşantılardan ibaretiz aslında. İşte bu yüzden bazı anılarımızın altını bazılarının üstünü çizmek zorundayız. Kimi anılar unutulmaya mahkumdur…Yaşamak bunu gerektirir. Bizi güçlendirecek olanları taze tutup kurduğumuz her ilişkinin kendi özelinde bir parmak izinden farksız olduğunu unutmayalım. Siz de kendi parmak izinizi yaratın.

2020’nin Son Cümleleri 

Hepimiz kendimizi, geçmişimizle harmanlıyoruz. Önce özümüze dönüp kendimizle ardından dünyayla ilişki kuruyoruz. Yine her birimiz köken ailemizin izlerini taşıyoruz. Bu bazen arkada bırakacağımız yük bazen ise yolumuzu aydınlatacağımız bir ışık oluyor. Hayal kırıklarımız, kırılganlıklarımız, güçlü yanlarımız var. Kendimizi tanımaya, evrilmeye, hayat öykümüzü tekrar ve tekrar yazmaya muhtacız. Yoksa kendi hayatımızın esas oyuncusu olmanın özel ve biricik yanını kaçırırız. Yılın son ayına girerken yeni bir yılda yol gösteren ışığınızın bol olmasını dilerim sevgiyle 💙