TANRI'DAN GERİYE

“Tanrı öldü. Tanrıdan geriye bir ölü kaldı. Ve onu öldüren biziz.” Satırları Nietzche tarafından 1883 yılında söylenmiştir. Yazar Irvin D. Yalom tarafından 1992 yılında “Nietzsche Ağladığında” kitabında yazılmıştır. Neden yazılmıştır bu sözler? Dönemin Almanya'sında hastaneye giden yoksul bir çocuğu ücret alamayacağı için tedavi etmeyen doktor için yazılmıştır. Çocuk, demir yolu işçisiydi, yoksul bir hayat sürüyordu ve doktora verebilecek tek kuruş parası dahi yoktu. Akabinde modernlik ve gelişmişliğiyle övünen koskoca Almanya, bir çocuğu barındıramadı topraklarında...

Nietzsche’nin inandığı inanç ne Hristiyanlık ne Müslümanlık üzerineydi. Onun Tanrısı güzel ahlakıydı. Dünyada her ahlakdışı bir şey olduğunda Tanrı'sına bir kurşun sıkılmış gibi hissediyordu. Olması gereken aslında her inançta buydu. Müslümanlık, Hristiyanlık, Zerdüştlük, Yahudilik hepsi birer güzel ahlakın diğer isimleriydi.

Bu satırlar tam 136 yıl önce yazılmıştı. Ortalama 2 insan ömrü uzunluğunda geçen bu süreçte teknolojinin çığır açması, tıp dünyasının

uçurumdan atlaması derken dünya döndükçe döndü. Her şey modernleştikçe insanlık taş çağına döndü. Çocuk istismarları, tecavüzler, kadına şiddet, ölümler, insanlık gün geçtikçe daha da öldü. Nietzche bir çocuğun parası olmadığı için ölmesine binaen Tanrı'yı öldürmüştü, günümüzde yaşasaydı siz düşünün Tanrı'sının hâlini. Her gün biraz daha ölüyor Tanrı. Bizi topraktan çıkartanı toprağa gömüyoruz her geçen zaman. Kutsal kitaplar, dünyanın sonuna yaklaştıkça insanlığın ışıltıyla parlayacağını söylüyorlar ancak sönüyor kalplerimizdeki kalan küçücük ışıltı, her akşam ana haberlerde veriyorlar cenazesini naklen. Tıpkı şehit haberleri gibi iki dakikalık yer veriliyor, iki dakikanın yarısından fazlası sahte güzellemelerle dolduruluyor.